سلام

2 روز دیر شد.

نشد دیگه سعی کردم ولی سرم شلوغ بود نشد.

پنجم دی 21 سال از زندگی من گذشت خیلی زیاده نه....

سال 1364 چشم به این دنیا باز کردم دنیایی با غم ها و شادی ها دنیایی با زشتی ها و زیبای ها دنیای با هزاران خوبی و بدی

در این مدت سعی کردم خوب زندگی کنم سعی کردم حق رو بگم که چقدرم سخت بود در هر زمانی از زندگی خودم تجربه های

زیادی بدست اوردم چه بسیار جاهای که به خاطر حق و صداقتم رنج کشیدم خیلی ها تحملم نکردن خیلی ها درکم نکردن ولی همیشه

سعی کردم لبخندم و هر چند در ظاهر از اونا دریغ نکنم بضی وقتام از این که بعضی ها با فکر های بچه گونه قیافیه ادم های بزرگ

به خودشون می گرفتن به خلوت تنهایی هام پناه بردم به خدا که فقط خداست که درکت میکنه .

تو این سال ها با ادم های زیادی اشنا شدم که بعضی هاشون و نمی تنوم و حق ندارم که فراموش کنم.

چه خوب بود که ادم ها خوب فکر می کردن مثبت فکر می کردن.

بزرگ فکر می کردن

ولی خوب چه میشه کرد .......................................

اجازه بدید

با چند تا جمله به پایان ببرم.

این چند تا از نبایش های دکتر علی شریعتی

دوست دارم خوب به اونها فکر کنید خودمم سعی میکنم سال جدید زندگی خودمو با این نیایشها شروع کم

به امید اینکه لایق عشق خدا باشم.

خدایا:

خود خواهی را چندان در من بکش.یا چندان بر کش.تا خود خواهی دیگران را احساس نکنم.و از ان در رنج نباشم.

خدایا:

به هر که دوست میداری بیاموزکه: عشق از زندگی کردن بهتر است. و به هر که دوست تر میداری بچشان که: دوست داشتن از عشق بهتر است

خدایا:

به علمای ما مسولیت.و به عوام ما علم.و به مومنان ما روشنای و به روشن فکران ما ایمان.وبه متعصبین ما فهم .و به فهمیدگان

ما تعصب.و به زنان ما شعور .و به مردان ما شرف.و به پیروان ما اگاهی.وبه جوانان ما اصالت.و به اساتید ما عقیده .و به

دانشجویان ما ....نیز عقیده.به خفتگان ما بیداری.و به بیداران ما اراده.و به مبلغان ما حقیقت.و به دینداران ما دین.و به نویسندگان

ما تعهد.و به هنرمندان ما درد.و به شاعران ما شعور.و به محققان ما هدف.و به نومیدان ما امید.وبه ضعیفان ما نیرو.و به محا فظه

کاران ما گستاخی.و به نشستگان ما قیام.وبه راکدان ما تکان.وبه مردگان ما حیات.و به کوران ما نگاه.و به خاموشان ما فریاد.و به

مسلمانان ما قران.و به شیعیان ما علی.و به فرقه های ما وحدت .وبه حسودان ما شفا.و به خود بینان ما انصاف.و به فحاشان ما ادب.

و به مجاهدان ما صبر.وبه مردم ما خود اگاهی.وبه همه ملت ما .همت تصمیم واستعدادفداکاری و شایستگی نجات و عزت بخش.

در پایان نیایش سکوت و دعا برای کسای که دوستشون داری و کسای که امید به بازگشت دارن و

برای کسای که نمی خوان باور کنن سر سکوت و غم ها رو که نمیدونن سختی سکوت بعضی وقتها از فریاد بدتره

مخصوصا اگه مجبور باشی فقط به خاطر این که سکوت سکوت و باز هم سکوت....................